اولین جمعه آبان‌ماه ۱۴۰۴، در صحنِ چهارگوشه‌ی متبرک امام‌زاده صالح تهران، کمپین بین‌المللی «Who is Imam Mahdi» میزبان مشتاقان و منتظرانی بود که برای اقامه مراسم استغاثه در این قطب معنوی پایتخت گرد آمده بودند. و این فرصت ارزشمندی بود تا ما، ماکت کوچکی از زندگی در دولت کریمه را برای دست‌هایی که به اضطرار ظهور بلند شده بودند، تداعی کنیم.
هنوز طلوع خورشید طلایی نشده بود که غرفه‌ها را بر پا کردیم. فعالیت بخش‌ها و واحدها را کنار هم و با کارکرد خاص خودشان شروع کردیم و هر که بر حسب وظیفه‌ی مشخص‌شده‌اش مشغول خدمت‌رسانی شد. برای رهگذران از تولیدات مکتوب و غیر‌‌مکتوب‌مان گفتیم، از نیازشان در این نبرد آخرالزمانی به مراقبت‌های جسمی و روحی، از نقش مخاطبان‌مان در آماده‌سازی جامعه و زندگی حول محورِ یک متخصص معصوم. و یادآور شدیم که حضور در یک زندگی صلح‌آمیز نیازمندِ همراهی خودِ ما می‌باشد که منجی آمدنی نیست؛ آوردنی‌ست…!
در حالی که زائران و رهگذران در آمد و شد بودند، فعالیت‌های کمپین «Who is Imam Mahdi» در حاشیه‌ی بارگاه “صالح‌بن‌کاظم” مثل نبضی متعهدانه، می‌تپید. و هر تعامل و هر گفتگویی، تلاشی بود برای برداشتن گامی کوچک به سوی آن موعود بزرگ.
چند ساعتی از غروب گذشته بود و آسمان هم لباس ابریشمی ستاره‌دارش را به تن کرده بود که هنوز همراهان ما، مساحت حیاط را آرام آرام قدم می‌زدند تا فرصت خلوت‌تری برای تعامل با سفیران‌مان صید کنند. و ما به مساحت فعالیت‌هایی می‌اندیشیدیم، که شاید به همین کوتاهی فاصله طلوع تا غروب خورشید، جهان بیدار شده را درنوردد.