بوستان ولایت ساری در دلِ خودش فضاهای فرهنگی، اجتماعی و تفریحی بسیاری دیدنی داشت، از نگارخانه و خانه‌ی هنرمندان گرفته تا موزهٔ مردم‌شناسی و آثار تاریخی. و ما هم پیش‌قدم شدیم برای یک کار فرهنگی جدید و صد البته مورد نیاز، ما یک محفل یک روزه داشتیم برای معرفی منجی بشریت، پرزنت کمپین، ایجاد آمادگی در مردم برای درخواست ظهور امامشان و به جبر زمانه آشنایی با دعاها و حرزهای دفع شیاطینی که برای ظهور مانع ایجاد می‌کردند. لباسهای متحدالشکل ما گویای این بود که با برنامه‌ریزی و هدف مشخصی فعالیت میکنیم. از تداوم فعالیتمان در فضای مجازی برای مخاطبانمان گفتیم و گفتیم که اگر شما در کنار ما باشید، کمپین who is imam Mahdi قطعا مسیر هموارتری برای تبلیغ و انتشار محتوای منجی‌شناسی پیش‌رو  خواهد داشت.
۴ غرفه برپا کردیم که شامل بخش پویش نذر کاغذ، بخش کودک و نوجوان (برنا)، خودمراقبتی یا صحیفه‌شناسی و خودِ معرفی کمپین بود. خط به خط فعالیت‌ها را برای مراجعه‌کنندگان توضیح می‌دادیم و گاه‌گداری باد و باران هوا را بهانه می‌کردیم تا دست عزیزی را بگیریم و داخل غرفه کنار خودمان بنشانیم. میزبانشان که می‌شدیم، عکس‌واره‌ها و تابلوهای غرفه بیشتر به چشمشان می‌آمد و ما بیشتر به تکاپو می‌افتادیم تا مبادا چیزی از قلم بیوفتد. اهلِ موسیقی را به موسیقی تولید خودمان و اهلِ کتاب را به تولیدات مکتوب کمپین سوق می‌دادیم و خلاصه برای هر قشر و طیف و سن و سالی اثری فراخور پیشنهاد می‌کردیم تا میهمانمان دست پر با ما خداحافظی کند.
اگرچه یقین داشتیم ادامه‌ی فعالیت ما در بوستان ولایت بدونِ حضور ما هم تداوم خواهد یافت، غرفه‌ها را جمع کردیم و کار را سپردیم به اهلِ ولایت…